Door Lauren Gorgo
www.thinkwithyourheart.com
We zitten dus nu officieel midden in de eclips-sandwich.
Sinds de volle maan ben ik bezig geweest met voorzichtig mijn
weg te voelen en met proberen te vatten wat deze reis voor mij
individueel en voor de ontwaakten collectief juist betekent.
Ik raakte niet ver in de toekomst op mijn eentje, en dat is
waarschijnlijk wel goed...maar de ongezienen hebben ons veel te
vertellen over het potentieel van deze heilige doorgang voor velen
onder ons.
Ik heb vooral veel gehoord over de activering
van het adam kadmon lichaam en hoe dit specifiek gerelateerd is aan
ons vermogen om te manifesteren als nieuwe mensen.
Eén woord over manifestatie: onstabiel. We bevinden ons in
een heel rare fluctuerende ruimte van energie, en het is, voor mij
tenminste, moeilijk geweest om duidelijk te krijgen wat ik eigenlijk
wil, laat staan hoe dat in gang te zetten en of het me eigenlijk wat
kan schelen.
Tussen de equinox van maart en de maaneclips heb ik in mezelf
zoiets bespeurd als een identiteitscrisis... slingerend tussen wat
geweest is, wat is en wat kan zijn...alles in vraag stellend wat ik
mezelf voelde worden, en ik vroeg me af of er ook maar iets echt of
mogelijk is, of ik het allemaal verzonnen heb (sleutelwoorden hier) en
vooral vroeg ik me af hoe ik elegant door deze angst van niet-verlangen
moet raken.
Wanneer er niets ons in-spireert, is er niets om ons te
motiveren, en wanneer er niets ons motiveert, zit er niets anders op
dan te ...ZIJN.
En zo, hier ZIJN we dan.
Het is een naakt feit dat het enige dat ons nu vooruit kan
doen gaan goddelijke LIEFDE is, en omdat dit niveau van LIEFDE alleen
maar van binnenuit kan bereikt worden, is er niets 'daarbuiten' dat ons
kan gidsen of ons dat level van compromisloze vreugde kan brengen.
Vreugde (eenheid) komt van ons innerlijk zijn, geluk
(polariteit) komt van de buitenwereld en omdat we nu zo diep in de
eenheid zitten is onze enige optie nu de ware Bron van ons plezier te
naar binnen te halen.
We kunnen onze vreugde in de wereld brengen, maar de wereld
kan ons geen vreugde brengen...het spreekwoordelijke 'in maar niet van
de wereld zijn' is nu zo acuut te voelen.
We beginnen boven ons leven te drijven op een manier die
verontrustend is, maar ook echt bevrijdend en vredig...wanneer we het
proces vertrouwen en onszelf de zwaartekracht laten trotseren.
Deze eclips-sandwich verschuift enkele belangrijke raderen, maar het is volgens de PHR nog belangrijker dat we patronen verschuiven.
Omdat we nog altijd ons nieuwe patroon van goddelijkheid aan
het aannemen zijn, is goddelijke LIEFDE nog niet onze dagelijkse
werkelijkheid...maar de 3D wereld waarin we gewend waren te leven is
dat ook niet.
Die talloze uren 'tussenin' waarin we werelden overbruggen en
waarin we ons nog altijd vastklampen aan het geloof dat wat er ook
komt, het voor ons hoogste goed is, en aan hoop dat al ons handelen en
niet handelen gegrond op zoveel onzekerheid ons overvloedig zal
belonen...gaan ons steeds meer kwellen.
We zijn zo dicht bij goed nu (elixir van creatie), bij
universele LIEFDE, vitaliteit uit de Bron, overvloed als ons
geboorterecht, heilige relaties, zielsverbindingen met onze families
van gelijke resonantie, enz... dat zelfs maar een dag zonder deze
energieën zijn zo verdrukkend is...het is letterlijk verstikkend
wanneer we niet in staat zijn de deeltjes LIEFDE in te ademen die zo belangrijk zijn voor de nieuw-menselijke vorm.
Onze fysieke lichamen verlangen absoluut naar hun ware Bron
van voeding (LIEFDE) en we staan nu op het punt waarop niets anders hun
behoeften kunnen vervullen of verzadigen.
De 3D-pleziertjes van het verleden kunnen ons niet langer
dragen...voeding verbleekt naast wat ons vlees echt verlangt
(adamantijnen essence), en trainen om te trainen, sex voor de sex,
reizen om te reizen, werken om te werken, sociaal doen om sociaal te
doen...het is allemaal om ter banaalst.
Zonder de sprankelende straling van ons gechristende zelf dat
tot in onze 3D-wereld doorsijpelt wordt ons leven een aanhoudende
staat van winter Doldrums.
(daarentegen, wanneer we met de kern van ons wezen
verbonden zijn, en vol liefdesenergie van thuis, is zelfs de banaalste
3D-ervaring magisch!)
En TOCH...hier zijn we allen in dit enorm eclips-portaal van
potentieel dat de PHC 'creatie manifest gemaakt' genoemd hebben, maar
blijkbaar zonder het verlangen en de wil om te zijn, om te doen of om
wat dan ook te hebben.
Wel, ik leerde op de moeilijke manier dat alles perfect
georchestreerd is...dat voor we de nieuwe wereld co-creëren met onze
nieuwe magie, we eerst de hoogste versie van onszelf als bewuste
mede-scheppers van het goddelijke moeten geboren laten worden
(manifesteren).
Dit dit een versnelde maar deels passieve reis is van openen,
ontvangen, ontplooien, toelaten, kijken naar de geboorte van ons
schitterend authentieke kern-zelf, dat aan de basis ligt van onze
magie.
Ik geef toe, dit verveelde me een beetje want naar mijn idee
was ik er al helemaal klaar voor, klaar om veel nieuwe projecten op te
starten, zowel thuis als voor mijn doel, toen ik besefte dat ik de
energie er niet voor had, toch nu nog niet. (Toch voel ik dat
verschuiven naarmate we dichter bij de zonne-eclips komen).
Er werd me gezegd dat de grootste manifestatie die we in dit portaal zullen zien, ...WIJZELF zijn!
Dat we eerst in het nu moeten zijn in het proces van onze verrijzenis en de manifestaties zien die deze overgang vergezellen.
En blijkbaar zijn er vele en zullen er nog veel komen.
Naast het verrijzen van onze goddelijkheid zie ik het zo dat
veel manifestaties van onze verlangens uit ons verleden en heden zullen
tevoorschijn komen in deze periode, dingen waar we al lang naartoe
werken, waarop we wachtten, van in het begin van de reis, gekend en
niet gekend, waar in bepaalde gevallen de afwezigheid van deze 'dingen'
de reis werden of creëerden.
Zelfs dingen die onmogelijk leken (zoals het einde van deze
!@#%ascensiereis) zullen nu plots mogelijk worden en al wat we hoeven
te doen is onze eigen manier om dingen te doen los te laten en onze
magie wonderen laten creëren.
Het werd me getoond dat al deze immense energieën voor
fysieke manifestatie samenkomen als een perfecte storm, die veel juiste
elementen tegelijk in het spel brengt.
Als we aanwezig zijn bij het proces, kunnen we al zien hoe
deze energieën rond ons wervelen en dingen op hun plek brengen, zelfs
al zitten we stil...ook al is het op het puntje van onze stoel uit
nieuwsgierigheid HOE deze dingen vrucht zullen dragen.
Zoals altijd is het 'hoe 'onze zaak niet. Zelfs wanneer we op
het randje zitten, en daar zitten de meesten onder ons..., moeten we
toch net ietsje langer ge-lo-ven dat onze dromen echt zijn en deze
enorm creatieve krachten ons laten gidsen tot (geïnspireerde) actie,
eraan denkend dat een einde en een begin altijd terzelfdertijd gebeuren.
De druk is altijd het hoogste net voor de doorbraak en ik denk dat niemand onder ons kan ontkennen dat de druk ongenadig is.
Dit is een tijd waarin we buigen of barsten, en ieder onder
ons ervaart wel dat er tenminste één gebied van ons leven niet meer op
dezelfde manier kan bestaan.
Dit gezegd zijnde, kunnen we niets anders proberen te DOEN
dan wat al klaar is om te doen, we kunnen dingen niet forceren...we
kunnen alleen onze verlangens tot leven brengen via onze bereidheid
(lees: via ons 'laten gebeuren).
We gaan verder wanneer we in beweging komen, punt uit. We weten nu dat alle moeite onwetendheid is en
dat wanneer we onszelf geforceerd tot actie brengen in plaats van
onszelf toestaan om tot geïnspireerde actie gebracht te worden, dan
riskeren we nog maar eens een karmisch rondje mis-creatie. Uh uh.
Neen, bedankt.
...(beveiligd deel: kijk op de site van Lauren hoe je het beveiligde deel toch kan lezen)
Lauren Gorgo
Vert. Fran Tielemans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten